Η ώρα του τηλεθεατή

Αναρωτιέμαι πόσο αλλωτριωμένοι μαλάκες είναι όλοι αυτοί που κάθονται και ενημερώνονται - αποχαυνώνονται από κάθε είδους talk show της τηλεόρασης αυτές ειδικά τις μέρες. Κάθε νοικοκυραίος απο αυτούς που σπρώχνουν τα ίδια τους τα παιδιά ολοένα πιο βαθιά στον σκουπιδοφάγο της Ελλάδας, γνέφει με συγκατάβαση όταν ακούει τον κάθε ρουφιάνο να του αναλύει πόσο μαλακισμένα ειναι τα σημερινά παιδιά που ξύπνησαν, αναφέροντας ανελλειπώς αμέσως πριν και αμέσως μετά την κάθε του ανάλυση το πόσο πριν από όλα βάζει τον θάνατο του 15χρονου. "Πάνω από όλα είναι ο νεκρός, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις πωλήσεις των fellow-νοικοκυραίων του κέντρου που φέτος τα χριστούγεννα δεν θα βγάλουν τα μαλλιά της κεφαλής τους, μπλα μπλα μπλα. Όμως πάνω από όλα η ανθρώπινη ζωή που χάθηκε". Στα μαλακούτσικα αυτάκια του νοικοκυραίου αυτή η αναφορά μπορεί άνετα να νομιμοποιήσει καθετί αναφέρει ο τηλε-ρουφιάνος στο ενδιάμεσο όσο παρανοϊκό και είναι αυτό. Και η πλάκα είναι ότι αυτά τα ακούς από ανθρώπους που είναι κρατικοδίαιτοι μισθωτοί γηπεδάκηδες, δηλαδή ο νοικοκυραίος πληρώνει συνδρομητικά την αποχαύνωσή του. Συμβιβαστείτε, λοιπόν, νοικοκυραίοι και προς θεού, μην κατεβείτε στο κέντρο εκτός και αν έχετε να κάνετε ψώνια... Αυτά.